Dennenappels dennenappels dennenappels...

Dennenappels dus.
Helemaal klaar mee met die dingen! Helaas ga ik ze nog heel veel zien de komende drie weken. Dennenappels zijn namelijk mijn inkomen. Het werken is best wel afzien.
Ik zal even aan het begin beginnen. Dinsdag middag zijn we in Tin Can Bay aangekomen. Daar zijn we naar het enige hostel/hotel/motel iets gegaan, wat ondertussen ook gelijk een pub en bottleshop is. De keuken stelde weinig voor, de kamer was ontzettend heet en het koste nog aardig wat ook.
Bob, onze baas, belde en zei dat we kwart voor 6 opgehaald zouden worden de volgende dag. Dat vonden we al onmenselijk vroeg, maar goed, het was de eerste dag dus waarschijnlijk moest er eerst gewoon een hoop uitgelegd worden.
Woensdagochtend zijn we dus ontzettend vroeg opgestaan want Michelle en ik houden allebei erg van een douche 's ochtends. Lange spijkerbroek aan, goede schoenen en gaan met die banaan. De mensen die ons een lift gaven, waren Ieren, daar verstonden we dus helemaal niks van. Eenmaal bij de factory moesten we een helm, handschoenen en een fel geel bouwvakkers hesje huren. Het ziet er werkelijk niet uit xp Maar zonder helm kan je doodgaan in het bos. Dichte dennenappels zijn namelijk heel zwaar door al het vocht wat ze op hebben genomen. Als die dan uit de boom vallen en op je hoofd terecht komen, is dat niet erg goed voor je..
Bob legde wat dingen uit over de dennenappels en hij stond al voor ons te fixen dat we een appartementje konden huren samen met wat jongens. Eenmaal in het bos, met onze helm op, kregen we allemaal een paar bins, grote emmers, waar je de dennenappels in moest verzamelen. We kregen ook een grote zak, en dan ook echt groot, waar je de dennenappels dan allemaal in moest doen. Per zak krijgen we $25 betaald. De moed zakte ons al een klein beetje in de schoenen toen we zagen hoe belachelijk groot die zakken waren. Eenmaal aan het werk werden we langzamerhand echt gek. Je moet continu bukken om een dennenappel op te pakken. Dan moet je de naalden van de dennenbomen eruit halen. Dan moet je hem in je bin doen. Dat herhaal je zo'n 100 keer. Dan loop je terug naar je zak. Daar keer je je bin in om. Dan loop je weer terug het bos in om opnieuw je bin te vullen en dat ga zo 6 uur lang door.
De eerste dag hebben we veel verschillende tactieken uitgeprobeerd. Aan het eind van de dag dachten we de beste gevonden te hebben. We verzamelden als een gek dennenappels in onze bin en zetten die bin dan op een andere omgekeerde bin zodat we staand alle naalden eruit konden halen en de dennenappels in de zak konden gooien. Uiteindelijk hadden we om 1 uur 3 zakken en een beetje. De tweede dag hebben we dat ook zo gedaan. We hadden al snel 3 zakken af maar vanwege de enorme spierpijn in heel ons lijf hebben we de laatste 2 uur bijna niks meer gedaan. De tweede dag moesten we trouwens al om half 6 bij de factory zijn. Nog vroeger dus! De derde dag, vandaag dus, moesten we ook weer om half 6 bij de factory zijn. Vandaag ging het een stuk beter. We hadden nog een halve zak van gister dus we hadden binnen no time een zak vol. Bob had ons trouwens gezegd dat we niet meer samen mochten werken. We mochten wel samen een zak vullen maar niet samen de naalden eruit halen want we kletsten te veel. Ook moesten we bij de Engelse jongens gaan kijken hoe zij het deden want zij konden hetzelfde aantal zakken als wij met z'n tweeen in hun eentje vullen. Dat laatste konden we inkomen, dat eerste niet. Jongens kunnen geen twee dingen tegelijk, maar meisjes wel dus het kletsen tijdens het werken zorgde er echt niet voor dat het langzamer ging. Toch zijn we apart gaan werken want we gingen de jongens na doen. Gewoon weer ter plekke de naalden uit de dennenappels halen en dus niet meer de tactiek waarvan we dachten dat die het beste was. Het ging best goed vandaag. Het weer werkte eindelijk een beetje mee want het was niet meer bloedheet. De eerste dag was het 38 graden! De tweede dag ongeveer 30, dat voelde al als een verademing en ik denk dat het vandaag ook zoiets was, alleen kwam de warmte pas laat opzetten dus dat scheelde. We hebben 5 zakken gevuld vandaag! Nu in het weekend gaan we uitrusten zodat we er maandag op z'n minst 6 kunnen. We hopen dat we dan geen spierpijn en alles meer hebben.

Dat is dus het werken. Naast het werken moeten we natuurlijk ook ergens verblijven. We hebben de eerste twee nachten in de Sleepy Lagoon geslapen, de pub. Op onze eerste werkdag werden we gelijk al uitgenodigd voor een barbie, barbeque, bij de Engelse jongens. Ze hadden ons ook al verteld dat we meer dan welkom waren in het nieuwe appartement vanaf maandag. Het zou maar $40 dollar pp per week kosten! Echt een schijntje! :D Ging dus al lekker. We hebben woensdagavond dus gezellig bij die jongens gegeten en kwamen er toen ook achter dat 1 van die Engelse jongens helemaal niet Engels was, maar Nederlands. Oeps, wat hadden we allemaal gezegd?? Na de barbie hebben we nog een film bij ze gekeken en zijn toen weer terug gegaan naar onze pub. Gelukkig was dat de laatste avond daar. De jongens hadden ons namelijk aangeboden om nu al bij hen in te trekken. Ze hadden nog wel twee bedjes over in dit huis. Erg fijn om je eigen plekje te hebben! Het is gewoon een huis wat te koop staat en ondertussen verhuurd wordt. Vanaf maandag gaan we dus zelfs naar een groter huis.

De jongens zijn trouwens erg aardig. Volgens Bob hoeven we niet bang voor ze te zijn want ze zijn allemaal gay zegt ie. De humor van Bob.. Nee Bob is echt een geweldige vent! Hele verhalen heeft ie en de echte baas, John, waarschuwt iedereen daarvoor. xp John is ook al zo geweldig. We krijgen elke keer een lift naar huis door 1 van de 2 en 's ochtends zorgen de Engelsen ervoor dat we bij de factory aankomen. De Engelse gasten heten trouwens Dan(iel), Kian, Louis en Joe en de Nederlander heet Abel. Louis ben ik trouwens niet helemaal zeker van, maar volgens mij is dat wel zijn naam. :p Vanmiddag hadden ze trouwens zelfs al het lef om te zeggen dat ik morgen wel even een ontbijtje op bed voor ze zou maken en ze denken dat wij het hele huis gaan cleanen voor maandag. Niet dus! We hebben gister al pannenkoeken voor ze gebakken dus dat is voorlopig even genoeg. ;) Het is allemaal erg gezellig zo. :)

Okee ik heb al een paar klachten gehad dat m'n verhalen te lang zijn, sorry, maar ik maak gewoon veel mee! :D Ik verplicht jullie natuurlijk niet om het te lezen dus.. ;) Dit verhaal is ook weer lang, maar dan zijn jullie voorlopig wel weer even op de hoogte. Dit is namelijk alles wat ik hier mee maak. Oh, ik hoop trouwens binnenkort wel te kunnen melden dat ik wilde dolfijnen heb gevoerd, want, ja, dat kan hier gewoon! :D Ik ga nu terug naar m'n Engelse mates. Tot later!

Groetjes uit Tin Can Bay