Na heel veel regen komt toch nog zonneschijn!

Dat is eigenlijk hoe ik op z'n kortst mijn tweede periode in Tin Can Bay kan beschrijven. Vandaar dat ik het ook erg lang uitgesteld heb om daar iets over te schrijven. Het voorstel van Michelle voor het begin van mijn verslag was dan ook dit: 'Sorry dat jullie zo veel te lang op mij hebben moeten wachten, maar ach, jullie kennen me, uitstellen kan ik als de beste.' Tsja pap, ook Michelle heeft dat al goed door.. ;)

Gelukkig zijn we door de vele regen niet bij de pakken neer gaan zitten, maar hebben we er een flink leuke tijd van gemaakt!

Als eerste hebben we Michelles verjaardag gevierd toen we terug kwamen uit Nieuw-Zeeland. Ik was ziek en kon daardoor niet werken, maar na even doorbijten heb ik het wel voor elkaar gekregen om een appeltaart te bakken. Daar was Michelle dan ook erg blij mee gelukkig! Dat in tegenstelling tot onze Engelse huisgenoten die het goedje veel te gezond vonden.. Ik hield het er maar op dat ze er gewoon geen verstand van hadden. ;)

Daarna hebben we veel gezellige feestjes gehad met flink wat verschillende nationaliteiten. Engeland was het sterkst aanwezig toen ook Tom en Claire nog kwamen voor een paar weekjes (Dan, Joe en Cian waren er nog steeds). Gelukkig deed Nederland het ook erg goed want Serina (groepsgenootje van het begin) en Astrid zijn ons een paar weekjes later komen versterken. Daarnaast hadden we twee Zweedse jongens (Christian en Andreas), één Zweeds meisje (Emelie) en een Taiwanees koppel (Johnny en Elsie).

Het eerste feestje was ter ere van Johnny's verjaardag. Gekte tot en met want Johnny had net z'n haar geknipt dus hij zag er nu praktisch kaal uit. Mooie gelegenheid om allemaal onze naam met zwarte stift op z'n hoofd te schrijven. Helaas was dit ook het laatste feestje van Tom, Claire, Joe en Cian. Jammer dat ze weggingen want we hebben flink wat lol met ze gehad! Zo vulde Tom de avonden geregeld met zijn prachtige stem, uitmuntende gitaarspel en met een beetje geluk begon hij zelfs zijn zelfgemaakte stripverhaaltjes uit te delen!

Het volgende noemenswaardige feest was onze housewarming. Na een paar weekjes was er namelijk een echt Holland House ontstaan! Michelle, Astrid, Serina en ik hadden ons eigen stulpje, compleet met Nederlandse vlag en al! Al vroeg op de avond kwam onze achterbuurman naar ons toe strompelen over het gras om ons half dronken te melden dat zijn feest veel leuker was dus dat we daar heen moesten komen. 'Yeah, sounds like fun, we'll come in a bit..' Helemaal overtuigd waren we er nog niet van.. Tot iets later zijn dochter kwam en ons vol enthousiasme vertelde dat we toch echt naar hen moesten komen. Daar hebben we naar geluisterd en dat was een goede beslissing! We hebben allemaal locals leren kennen en ontzettend hard met ze gelachen!

De week daarop was het tijd voor het belangrijkste feest! Koninginnedag! Balend dat we het niet in Nederland konden vieren, besloten we er in Australie gewoon een top feest van te maken! Er zijn flink wat voorbereidingen aan vooraf gegaan, flink wat inkopen ook maar het heeft zeker een goed resultaat gehad. Uiteraard moesten we ook een echte uitnodiging maken. Serina heeft een geweldige voorkant getekend en op de achterkant hebben we er natuurlijk een dresscode bijgezet; rood, wit, blauw en oranje. Op de avond zelf waren we helemaal verbluft toen de Zweden, Taiwanezen en wat locals uit een dure auto stapten. Ze hadden ontzettend hun best gedaan om aan de dresscode te voldoen! Michelle en ik hadden ons haar al oranje gespoten, maar zij hadden zelfs rood, wit, blauw in hun haar!
Het kon toen al niet meer stuk, maar het werd nog veel leuker toen we aan de spelletjes begonnen. Als eerste werd er gekoekhapt. Primitief een lijntje opgehangen en daar met schoenveters chocoladekoekjes aan vastgemaakt. Dat was allemaal nog erg veilig dus iedereen durfde dat te doen.
Vervolgens was het tijd om te snoephappen. Lang niet iedereen had behoefte om zijn hoofd in een bak met water te steken voor een pietepeuterig snoepje maar het heeft flink wat grappige foto's opgeleverd!
Het derde spel vond iedereen erg apart, maar je werd niet geblindoekt of nat dus het was veilig en vooral erg grappig! Het was tijd om iedereen te leren spijkerpoepen! Uiteraard waren wij als Nederlanders veruit het best. ;)
De uitleg van het vierde spel, eierlopen, werd helemaal met verbazing aangehoord, maar werd enthousiast gespeeld! We hadden een mooi parcour uitgelegd met stoelen, containers en een auto. Voor velen was dat alleen net wat te lastig na wat biertjes dus zijn praktisch alle eieren lekker kapot gevallen op de oprit van ons gehuurde huis!
Het vijfde en laatste spel maakte de bende compleet! 4 liter vla, 2 komkommers, een tafel met een glad zeil erop en een aantal flink gekke mensen zorgden ervoor dat we konden komkommersjoelen! Iedereen verklaarde ons voor gek, maar het was geweldig om te doen en nog best lekker ook! :D
Het was werkelijk een mega succes! We hebben ontzettend hard gelachen, buitenlanders met ons geweldige feest laten kennismaken en de beste Koninginnenacht ooit gehad!
's Maandags kregen we nog een vertraagd smsje binnen van onze hilarische baas Bob:
Due to large number of staff from Holland the board has agreed the queen of Netherlands is our rightfully monarch and as such has declared Monday the official queens birthday holiday so this is now a long weekend and no picking Monday please advise all staff ----- long live the queen

Die feestjes zijn natuurlijk allemaal ontzettend leuk maar het beste wat me is overkomen in Tin Can Bay is Dan. Na een tijdje is de vonk overgesprongen en ik kan hem nu officieel mijn boyfriend noemen! :D Hij komt uit Engeland, maar niet al te lang nadat ik thuis kom op 8 november mogen jullie hem ook in Nederland verwelkomen. :)

Samen met Dan hebben Michelle en ik ook nog wat leuke uitstapjes gehad. We zijn weer fijn een keer naar het winkelcentrum in Gympie geweest. We zijn ook eens andere winkelcentra gaan verkennen, in Maryborough bijvoorbeeld.

Op een heerlijk warme dag zijn we naar Hervey Bay gegaan waar we een strandwandeling hebben gemaakt. Vervolgens gingen we naar een ander strand dichtbij wat enorm vlak is. Je kon dus kilometers ver de zee in lopen en nog steeds maar tot je knieen in het water staan!

Een andere dag zijn we de Glass House Mountains gaan bekijken. Bizar om te zien want je kijkt naar een vrijwel vlak landschap waaruit ineens enorme stijle bergen uit op komen. Daarna zijn we naar een enorm winkelcentrum in Caboolture gegaan en vervolgens hebben we de dag afgesloten op een skydive center. Skydiven is namelijk Dan's hobby en dus ging hij 'even' een jump doen. Mij niet gezien! ;)

Het hoogtepunt was ons bezoek aan de Australia Zoo. Het is compleet anders dan dierentuinen in Nederland. Overal zijn lage hekken zodat je de dieren goed kan zien. Continu lopen er verzorgers rond die met alle liefde hele verhalen over hun dieren vertellen. Ook lopen ze gewoon rond met dieren in hun handen of aan een lijntje. We waren nog maar een paar minuutjes binnen en Michelle en ik hadden al een foto met een baby krokodil gescoord! Heel de dag zijn er shows waarbij de bezoekers echt betrokken worden. Rond het middaguur was de grootste show. Het hoogtepunt van die show was een mega krokodil die gevoerd werd waardoor je hem prachtig uit het water omhoog zag springen om naar z'n visje te happen! Het was nog even spannend want krokodillen kun je niet temmen en blijven altijd hun jachtinstinct behouden. De verzorger zag hij dus ook nog wel zitten als hapje. De andere verzorger moest Charlie de krokodil weglokken om de eerste verzorger in veiligheid te brengen! De rest van de dag hebben we tussen de kangoeroes gelopen, koala's geaaid, olifanten gevoerd en nog veel meer toffe dingen!

Samen met Dan heb ik ook nog een wandeling gemaakt in een bos in de buurt van Tin Can Bay. Daar hebben we een ontzettend toffe boom gezien! Er was een grote boom waartegen allemaal andere kleinere boompjes waren gegroeid. Dat zijn er zoveel geworden waardoor de originele boom in het midden stikte. Die boom is weggerot en nu kun je vanaf de binnenkant heel hoog de boom inklimmen. Wat kan de natuur toch leuk zijn! :D

Oh ja, tussen al die leuke dingen door is er ook nog wel wat heftigs gebeurd. Er waren twee dagen waarop we ontzettend veel verdiend hadden met werken. De derde dag was echter te veel gevraagd en aan het begin ben ik enorm door mijn rug gegaan. Bob heeft me opgehaald in het bos en naar de ambulance gebracht. Bij de ambulancepost kreeg ik een zwaar verdovend middel, een zogenaamde groene fluit, om de auto uit te komen en op een brancard te gaan liggen. De aardige ambulancebroeders hebben me naar het ziekenhuis in Gympie gereden, waar ik verbazingwekkend genoeg niet eens normaal gecheckt werd en het enige wat ze deden was mij flink wat medicijnen voorschrijven. Daarna heb ik een aantal dagen helemaal plat gelegen en was ik zwaar onder invloed van medicijnen. Die medicijnen maakten mij zo ontzettend moe en duizelig dat ik zelfs na een bezoekje aan de wc in de badkamer instortte. Daarmee heb ik Michelle en Dan flink laten schrikken. Ze waren zo bezorgd dat de ambulance zelfs nog naar ons huis is gekomen. Was een heftige avond maar uiteindelijk is het wel goedgekomen. Mijn rug is nog altijd niet de beste, maar over het algemeen gaat het goed. Was weer eens een andere interessante ervaring in Australie. ;)

Ons een na laatste dagje in Tin Can Bay zijn we nog naar dolfijnen gaan kijken. Veertig jaar geleden hebben ze bij de haven namelijk een gewonde dolfijn verzorgd en tot op de dag van vandaag komt zijn nageslacht nog elke dag terug voor wat eten. Het scheen geweldig te zijn want we zouden zelf ook een dolfijn kunnen voeren, maar verwend als we waren met onze geweldige dolfijnen ervaring in Nieuw-Zeeland, waren we weinig onder de indruk van de lelijke beschadigde dolfijnen in Tin Can Bay. Maar ach, er kwamen nog wel gezellig wat pelikaan achtige beestjes langszwemmen die de mensenmassa wel interessant vonden. Wij vonden op onze beurt die pelikanen juist wel weer interessant. ;)

Onze laatste dag voordat onze reis langs de oostkust naar Cairns begon, hebben we in Hervey Bay doorgebracht. Samen met Dan zijn we nog een keer naar dat hele vlakke strand geweest en hebben we van het lekkere weer genoten. 's Avonds stapten we de bus in om naar Agnes Water te gaan. Dat moment was erg moeilijk want na zo veel tijd met Dan doorgebracht te hebben, was het voor ons allebei best lastig om elkaar zo lang niet te zien. Maar we gingen eindelijk weer reizen en dat was toch echt iets waar Michelle en ik al lang heel erg naar uitzagen! Ik kan jullie vast verklappen dat het geweldig was, maar voor een uitgebreid verslag moeten jullie nog even wachten tot volgende week.

Ik hoop dat het met jullie thuis allemaal goed gaat en wens jullie allemaal een hele fijne zomervakantie toe! Tot snel, I promise! ;)

Cheers