Drivin' about

5 juli was het zover. De roadtrip met onze 'eigen' campervan begon! :D Voordat we aan de reis terug naar Brisbane begonnen, wilden we eerst nog een stukje naar boven om Cape Tribulation te zien want dat scheen spectaculair te zijn. Onderweg zijn we gestopt bij Ellis Beach om een bammetje te eten en in Port Douglas zijn we naar een geweldige lookout gereden. Toen we uiteindelijk bij de ferry naar Cape Tribulation aankwamen was het al vrij laat en besloten we daar te slapen en de volgende dag over te steken.

De eerste nacht in onze campervan was goed bevallen. Nadat we buiten bij een kraantje de vaat hadden gedaan, konden we de oversteek maken met de ferry. Na een lange kronkelige weg kwamen we aan bij Cape Tribulation beach en om eerlijk te zijn viel ons dat nogal tegen. Waarschijnlijk omdat we al zoveel mooie stranden hadden gezien en ook omdat het weer ons weer eens compleet in de steek liet. Ook was ik niet enorm onder de indruk van het regenwoud omdat ik in Tin Can Bay al een paar flinke wandelingen had gemaakt door prachtig regenwoud. Maar goed, heb het toch maar even gezien. ;) Daarna zijn we terug gereden naar Cairns om daar op de Esplanade de nacht door te brengen.

7 juli begon onze zoektocht naar de typisch Australische rode outback grond. Onze eerste stop was bij een curtain fig tree, een heel grote gekke boom die een gordijn van takken en kleinere boompjes aan zich heeft hangen, vandaar de naam. Onze tweede stop was de Malanda Falls, bleek dus dat het een zelfgemaakte waterval was, balen. Eenmaal in Malanda zelf konden ze ons in het visitor centre ook niet echt helpen met het plannen van de rest van onze route door de outback. Dus besloten we maar gewoon door te rijden naar Ravenshoe, hopend dat ze ons daar beter konden informeren. Gelukkig was dat zeker het geval en vertelden ze ons tot waar we die dag nog konden rijden en ook waar we een camping konden vinden. Ons eindpunt voor die dag was Greenvale. Onderweg zijn we onze eerste roadtrains tegen gekomen, dat zijn enorme trucks van soms wel 50 meter lang! Ook hebben we ervaren dat een weg soms ineens in 1 baan overgaat terwijl het nog steeds tweerichtings verkeer is. We hadden erg veel geluk want we hadden geen een keer een tegenligger op die stukken. Nog een interessant iets was dat de koeien daar gewoon over de weg lopen en niet aan de kant gaan totdat er een roadtrain aankomt. Gelukkig hebben we alles overleefd en kwamen we veilig in Greenvale aan. Op de camping raakte ik in gesprek met een vrouw die uit Tasmanie bleek te komen. Toen ik wat verder vroeg bleek ze mijn familie in Tasmanie te kennen, hoe klein is de wereld!

De volgende dag waren we op tijd alweer aan het rijden en hebben we werkelijk honderden dode kangoeroes langs de weg zien liggen. De roadtrains rijden 's nachts namelijk gewoon kei hard door en de kangoeroes vinden het gras langs de weg het lekkerst, slechte combinatie. Gelukkig heb ik later die dag ook nog een paar levende kangoeroes gespot en hebben we zelfs kamelen langs de weg zien lopen! 's Middags kwamen we aan in Charters Towers, een grote mooie stad met een goede lookout. Onze laatste stop was vlak voorbij Bowen op een restarea waar we onze nacht doorbrachten.

Na ontbeten te hebben met perziken reden we via de Woolworths in Mackay naar Rockhampton waar we rond drie uur aankwamen. We sliepen daar weer op een camping dus heb ik genoten van een heerlijk lange douche! De rest van de dag en avond hebben we wat gekaart, gegeten, opgeruimd en gerelaxed zodat we de volgende dag weer fris en fruitig zouden zijn.

10 juli was het weer nog steeds niet beter en werden we echt nogal triest van alle regen. Sanne is dan ook alleen een rondje gelopen door de botanic gardens want Michelle en ik hadden er al genoeg gezien. Het plan was om 's avonds net buiten Hervey Bay te slapen bij het strand waar we al twee keer eerder waren geweest met Dan. Helaas werd het weer er die dag niet beter op dus hadden we weinig aan het feit dat we recht naast het strand sliepen. We hebben de avond dus opnieuw weer doorgebracht in onze fijne campervan met oneindig veel potjes pesten. ;)

Dit was ons laatste echte dagje met de campervan dus wilden we die avond zo dicht mogelijk bij Brisbane slapen want de 12e moesten we onze campervan daar weer schoon afleveren. Dan had voor ons een mooie slaapplek gevonden bij Caloundra dus reden we die richting op na een ijskoude douche in Hervey Bay. Onze slaapplek was vlak bij de Glass House Mountains waar Michelle en ik al eerder waren geweest dus zijn we daar ook nog even heen gereden om aan Sanne te laten zien. Tegen het eind van de middag kwamen we aan in Buddina waar onze slaapplek was. Opnieuw vlakbij het strand en dichtbij een vuurtoren. Het weer was nog steeds niet geweldig, maar de zee was daardoor wel heel wild en dus vol surfers. We hebben een rondje gelopen en zagen dat allemaal mensen aan het vissen of surfen waren of iets anders deden bij of in het water. Daar hebben we een tijdje staan kijken en ik heb zelfs een meneer geholpen met het doorknippen van zijn vislijn. ;p

12 juli. We werden wakker en het was nog rustig maar toen we na ons ontbijt begonnen met het schoonmaken van de campervan hadden we flink wat bekijks. Er waren namelijk al flink wat surfdudes die snel een golfje wilde meepakken voor de werkdag begon. Ze verklaarden ons voor gek dat we de buitenkant van de campervan schoonmaakten met dit weer, maar we deden alles om een cleaningfee te voorkomen. Uiteindelijk bleek de man bij de drop-off ontzettend makkelijk te zijn en was alles zo geregeld. Om twee uur kwam Dan ons ophalen, wat was ik blij om hem weer te zien! Hij heeft ons naar een groot shoppingcentre gereden zodat we alles wat we nodig hadden konden kopen en daarna hij heeft ons weer veilig 'thuis' gebracht.

In Tin Can Bay hebben we lekker gerelaxed, onze was gedaan en een paar daagjes later begonnen we aan het laatste stukje van onze reis samen want na Fraser Island was het voor Michelle tijd om naar huis te gaan. :(

15 juli vertrokken we 's ochtends vroeg met Dan en Astrid naar Rainbow Beach. Daar haalden we de 4WD op die we gehuurd hadden en met de pont staken we over naar het grootste zandeiland ter wereld, Fraser Island. Het begin was al geweldig want je crosst daar met 80 km/u over het strand! Al vrij snel spotte ik een dingo dus hadden we die ook gelijk al veilig vanuit de auto gezien. Er wordt namelijk flink voor dingo's gewaarschuwd want een aantal jaar geleden heeft een groep dingo's een jongetje doodgebeten.
Na een flink stuk over het strand gereden te hebben, verlieten we het strand en reden we het binnenland in waar de wegen, zacht gezegd, erg hobbelig waren. We hebben Lake McKenzie, Lake Birrabeen, Lake Benaroon en Lake Boomanjin bezocht. Allemaal verschillend, allemaal mooi maar helaas hebben we er niet volop van kunnen genieten vanwege de regen. Het laatste meer was onze slaapplek. De hele avond hebben we onszelf zoet gehouden met koken. We hadden namelijk maar een klein pannetje om de noodlesoep in te maken en het water dat we gebruikten moesten we eerst tien minuten koken omdat het geen drinkwater was. Goede bezigheidstherapie dus. ;)

16 juli. Na de nacht in de auto doorgebracht te hebben, voelde ik me eigenlijk verbazingwekkend goed. Half 7 's ochtends volgden we een track naar een sandblow, niet goed wetend wat te verwachten. Toen we eenmaal omhoog geklommen waren, zagen we een enorme zandvlakte met uitzicht op de zee, echt super tof! Zeker de moeite om vroeg voor wakker te worden. We moesten namelijk al vroeg weer vertrekk om op tijd op het strand te zijn. Je kan namelijk maar een beperkt deel van de dag op het strand rijden, alleen als het eb is, en we hadden nog een aardig stuk te gaan. De volgende stop was Lake Wabby. Na een flinke wandeling kwamen aan bij een nog grotere zandvlakte dan eerst en daarnaast was Lake Wabby, het diepste meer op Fraser Island, maar het wordt langzaam aan gevuld door al het sand ernaast. Daar hebben we lekker een tijdje liggen zonnen, maar niet gezwommen want daar was het water toch net wat te koud voor. Daarna hebben we het Maheno Shipwreck bekeken. Een enorm schip dat aangespoeld is op het strand en ondertussen helemaal verroest is. Onze slaapplek voor de avond zou Wabby Point zijn en daar was zelf een warme douche op de camping! We waren er aan vhet eind van de middag en zijn de omgeving gaan verkennen. Bleek dus dat er daar ook een enorme zandvlakte was. Één kant was erg de tweede keer samen met Michelle ging beter. De eerste keer leverde me een hoop zand en bloed in m'n mond op, maar de tweede keer samen met Michelle ging beter. :p Bovenop die zandvlakte hadden we een prachtig uitzicht en hebben we van een super mooie zonsondergang genoten.
Die nacht had ik erg veel last van m'n rug en trok het dus niet om in de auto te slapen. Eerder die dag had Michelle namelijk haar enkel verzwikt en heb ik haar op de terugweg van Lake Wabby alle trappen op en af geholpen. Haar enkel was gelukkig zo weer beter na het afgekoeld te hebben in de zee, maar mijn rug was niet van plan zo snel te herstellen. Dus besloot ik missen in de nacht buiten op de picknicktafel te gaan liggen. :p Dat sliep eigenlijk verbazingwekkend lekker!

De volgende en laatste dag op Fraser Island liet mijn rug merken dat ie niet zo blij was geweest met de picknicktafel. Ook de hobbelwegen waren ineens niet meer zo leuk. Gelukkig hebben die laatste ochtend bijna alleen maar op het strand gereden en veel gelopen. We hebben van een prachtig uitzicht bij de Champagne Pools genoten, tussen de rotsen van Indian Head een grote krab gespot en de gekleurde rotsen Red Canyon en The Pinnacles bewonderd. Vervolgens reden we naar Lake Allom, waar ontzettend veel kleine schildpadjes rondzwemmen! Onderweg hebben de grootste sandblow bekeken, Knifeblade. Op het informatiebordje stond aangegeven dat die wel een hele meter per jaar in hoogte toeneemt! Onze één na laatste stop was bij Eli Creek. Er schijnen meer dan 300 stroompjes vanuit het binnenland over het strand naar de zee te stromen en Eli Creek is daarvan de grootste en meest spannende om over te steken met de auto. Daarna zijn we naar de laatste sandblow gelopen, maar na er al zoveel gezien te hebben, kregen we onszelf niet meer zover om er helemaal over heen te lopen. ;)
Het laatste stukje voor de pont konden we niet meer over het strand rijden vanwege vloed dus moesten we de binnendoor weg gebruiken. Het enige probleem was dat het begin daarvan erg stijl was met super zacht zand. Het leek er dus op dat we er niet op konden komen, want we gleden steeds terug, maar na tien minuten indrukwekkend schakelwerk van Dan is het toch gelukt! :D

Fraser was echt super tof en het was een geweldige afsluiting van Michelle's reis en mijn reis met haar, maar dat maakte het afscheid de volgende dag bij de trein er niet makkelijker op. Al helemaal omdat Michelle die avond ervoor zag dat ze niet ingeloot was voor geneeskunde en dus eigenlijk nog langer had kunnen reizen. We hebben als twee baby's staan janken op het station en vooral de paar dagen erna voelde ik me erg alleen. Gelukkig was Dan er natuurlijk nog wel.

Ik had nog drie weekjes in Tin Can en eindelijk zat het weer mee dus heb ik flink wat geld kunnen verdienen. Die drie weken vlogen voorbij en voor ik het wist was het 11 augustus en zat ik in de auto met Dan op weg naar Brisbane. Op het vliegveld was het dan ook weer enorm hard huilen. Ik word maar niet beter in afscheid nemen. Gelukkig had ik iets leuks om naar uit te kijken; ik ging familie bezoeken in Frankston en op Tasmanië! Het laatste stukje van mijn reis in Australië!