Het is nu echt bijna zover!

Okee, hier zit ik dan tussen alle rotzooi op m'n bureau.. én in de rest van m'n kamer. Hoewel, het is erger geweest. Ik had namelijk alles wat ik mee wil nemen op m'n bed uitgestald. Het was werkelijk een drama (sorry pap, m'n kamer is echt schoon als ik vertrek!). En zo chaotisch als mijn kamer eruit zag, zo erg werd het op een gegeven moment ook in mijn hoofd. Daar werd ik dus niet bepaald blij van. Ik wilde iedereen nog even zien, iedereen nog even spreken en ondertussen moest ik nog ontzettend veel regelen. M'n ouders hebben regelmatig met een bezorgde stem aan mij gevraagd: 'Roos, gaat het wel goed? Red je het allemaal nog?' Eerlijk? 'Nee, ik word gek.' En toch heb ik er helemaal geen spijt van. Ik heb super veel lol gehad met heel veel leuke mensen, goede gesprekken gehad en ook nog gebaald dat ik met sommige mensen niet meer af kon spreken.

Gelukkig is het nu niet zo'n chaos meer in mijn hoofd. Vanmiddag is mijn familie langs geweest, was even slikken toen ze weggingen, soms zelfs dubbel slikken en op een gegeven moment had dat slikken geen zin meer en kwamen er tranen uit. Ach ja, hoort er een beetje bij. Toch maar weer een keer slikken en bedenken dat ik een enorm avontuur ga beleven, ontzettend veel lol ga hebben en enorm ga genieten. Waarom zou je dan nog huilen?! Nadat ze allemaal weg waren begon ik aan operatie tas inpakken. Ik heb een uur lang naar die te grote stapels kleding op bed gestaard. Dat merkte Eline, ze kwam erbij en heeft duidelijk gezegd: 'Roos, je hebt te veel topjes. Roos, dat kleur shirt ligt er al. Roos, je kan ook wel af met een rokje minder. Roos Roos Roos..' Erg fijn zo'n zusje! De stapel kleding was daarna te overzien. Etenspauze gehouden (mama heeft gekookt wat ik zo graag wilde! :D) & weer verder. Ik heb opnieuw eerst een tijd naar m'n bed gestaard & m'n tas nog eens goed bekeken en bedacht me: 'Mennnn, die tas is toch kleiner dan ik dacht. Het gaat toch niet passen! Of toch wel? Hoe ga ik het er dan in doen? Wat is handig? Wat is praktisch? Okee stop, ik ga het er nu gewoon in doen en zie wel hoever ik kom.' En dat was precies wat ik gewoon even moest doen. Nu zit ik hier vol goede moed een verhaal te typen & heb ik het volste vertrouwen dat het allemaal gaat passen! Wie had dat gedacht?! ;)

De rotzooi is dus minder, de chaos is ook praktisch weg, ik heb doei gezegd tegen de meeste mensen, ik regel morgen de laatste zaken zoals belangrijke papieren uitprinten, morgenavond nog fijn uiteten met m'n lieve paps, mams, broertje en zusjes, 's avonds hopelijk op tijd naar bed, nu al wetend dat dat toch niet gaat gebeuren, en dan................ DINSDAG, GAAN MET DIE BANAAN!

Oi oi oi wat heb ik daar toch een zin in! En nog even voor de uitzwaaiers: ik moet 11 uur op Schiphol zijn, ik verzamel daar met de rest van mijn Australian Backpackers groep bij de informatiebalie van China Airlines (balierij 30) in vertrekhal 3. We checken daar gezamenlijk in & dan is er nog even tijd om koffie te drinken met jullie als uitzwaaiers. Hoe laat ik precies achter de douane verdwijn weet ik niet, ik weet wel dat we om 2 uur opstijgen.

Volgens mij is dit wel genoeg informatie & volgens mij heb ik genoeg getypt voor vandaag. Ik ga me snel omkleden en naar mijn laatste JV-avond van dit seizoen. Daaaaag allemaal!